Wiertnice do studni zbliżone są budową do wiertnic geotechnicznych. Oprócz podstawowych elementów jakimi są rama nośna, maszt, silnik spalinowy i pompa hydrauliczna, maszyny te wyposaża się dodatkowo w urządzenia niezbędne do wiercenia otworu głębinowego. Jednym z takich urządzeń jest zacisk, służący do umieszczania i wydobywania rur z otworu. Praktycznym rozwiązaniem jest zastosowanie zacisku dwuczęściowego, którego górny element pełni funkcję odkręcania. Kolejnym ważnym narzędziem wbudowanym w wiertnicę do studni jest wciągarka. Za jej pośrednictwem operator maszyny wprowadza, do wcześniej umieszczonej w otworze rury,
szlamówkę do poziomu urobku. Tam rola wciągarki ogranicza się do stopniowego opuszczania liny w głąb odwiertu, a swoją pracę rozpoczyna szarpak. Dzięki obrotowemu ramieniu szarpaka, szlamówka zawieszona na stalowej linie wbijana jest w dno otworu. Następnie „szlamówkę” wydobywa się wciągarką na powierzchnię, urobek zostaje usunięty, po czym cały proces można kontynuować do uzyskania pożądanej głębokości.
Wiertnice do studni posiadają mocne silniki diesla, które zapewniają stabilny napęd pompy hydraulicznej i zasilenie wszystkich urządzeń wmontowanych w maszynę. Jest to ważne, aby uzyskać pożądane parametry pracy maszyny, takie jak wysoki moment obrotowy wiertarki, odpowiednia siła zacisku czy duża siła pchająca i wyrywająca.
Wiertnica, oprócz wiercenia „na sucho”, posiada możliwość wykonywania odwiertów metodą płuczkową – metoda „na mokro”. Ta ostatnia polega na wprowadzeniu pod ciśnieniem, do otworu poprzez żerdź, medium, jakim jest bentonit. Dzięki temu urobek zostaje wypłukany na powierzchnię, a płuczka może zostać odzyskana. Natomiast wiercenie „na sucho” wykonuje się świdrami spiralnymi, najczęściej w odcinkach od 1 do 3 metrów, w osłonie rur.
Największą korzyścią wynikającą z użytkowania wiertnic do studni jest bez wątpienia oszczędność czasu pracy. Wykonanie głębinowego otworu wierconego w zestawieniu z kopanym przebiega nieporównywalnie szybciej, co w dzisiejszych czasach jest szczególnie ważne. Bardzo istotną zaletą jest również małe obciążanie fizyczne operatora, którego praca, poza oczywistymi czynnościami, takimi jak podłączanie kolejnych odcinków świdrów, sprowadza się do operowania manetkami rozdzielacza i uruchamianiu pożądanej funkcji wiertnicy.
Zobacz także: